Eindelijk aan het werk...

Hoi allemaal,

Een klein verslagje over de voorbije week.
Vorig weekend hebben we genoten van een weekend vrij en zijn we 2 dagen naar Pisac gegaan. Een klein dorpje vlakbij Cusco met ongelofelijke mooie incaruines. Als het ons lukt staan er ook foto's op de site.
Naast de wondermooie uitzichten en ruines was er ook een markt, maar die zat echt vol toeristen en hoewel we eigenlijk xelf toerist zijn hebben we er toch niet al te lang op rondgelopen want we werden er een beetje ambetant van¡

Woensdag zijn we dan eindelijk beginnen werken.
Kim haar project noemt Collonia en bevindt zich net buiten een kleine buitenwijk van Cusco. Ongveer een 3 kwartier rijden met de bus die altijd vol zit met de vreemdste combinaties.
Het project zelf telt een dertigtal kinderen uit het dorp en die komen bijna elke dag opdagen. Eerst is het 2 uurtje huiswerk makenm dan een halfuurtje een spelletje buiten en dan elke dag iets anders. Soms spelletjes voor communicatie, soms wiskunde op woensdag film en op vrijdag sport. Er is een strak schema, maar de kinderen hebben dat echt nodig. Mijn medeleerkracht is echt een goeike die heel erg hard haar best doet om het voor de kinderen een aangename tijd te maken.
De kinderen zelf zijn meestal echt geweldig en hebben me al helemaal aanvaard. Ze reageren wel heel erg agressief tgo elkaar als iemand bv met hun pen gaat lopen. Dan slagen ze echt met de vuisten op elkaar, beetje grellig want je hebt het niet altijd onmiddellijk gezien.
Ze stinken ook echt naar den boerenbuiten. Een mengeling van mais, vuur, koeiestront en al een paar dagen geen water gezien. In heel het dorp is ook geen enkel toilet te bekennen, ze gaan gewoon achter hun huis. Ik heb tot hiertoe altijd al wijselijk ingehouden.

Leen haar project noemt Chimphauyalla.
Het project is helemaal anders. Er is geen vaste indeling dus kinderen hebben geen structuur en geen discipline. Zelfs in een circel staan is moeilijk.
Ook heel wat 'eigenaardige' dingen al gezien. Een kindje kwam binnen met een babytje en de medeleerkracht die juist zelf een boeleke heeft gekregen begon het kind spontaan de borst te geven maar het was niet haar eigen kind. Ze vinden dat daar allemal heel normaal.
Kinderen zijn net als bij Kim agressief en leven op straat.

Fotos van de projecten volgen ook snel, maar Kim heeft nog niet getrokken een Leen haar foto's zijn allemaal bewogen.

Gisteren zijn we uitgegaan en ge moet hier genen inkom betalen. De discotheken liggen hier allemaal vlakbij elkaar dus telkens de muziek slecht werd of teveel volk liepen we naar de volgende. Wel tof¡
We hebben ook een stel Belgen ontmoet. Toffe gasten en raar om ineens nog is Antwerps te kunnen praten (en twas plat, ze kwamen vant Kiel)

Dikke dikke kussen
Leen en Kim